9 دی 88 جان سران فتنه را نجات داد

اگر 9 دی 88 و حضور میلیونی مردم با بصیرت در دفاع از ولایت و جمهوریت اسلامی ایران رخ نمی داد اتفاقات تلخی در انتظار ایران بود و اولین افرادی که طعم این طعم تلخ را می چشیدند سران فتنه و طرفداران آنان می بودند.

اگر برگردیم به سال 88 و اگر فرض بر این بگیریم که 9 دی اتفاق نمی افتاد باتوجه به شواهد غیرقابل انکار کشف شده از فتنه گران و اتاق فرمان آنان در انگلیس بی شک برای تزریق موج تازه ای از اعتراضات می بایست یکی از سران فتنه قربانی می شد.

به احتمال قوی میرحسین موسوی گزینه ی اولی بود که می بایست قبل از کروبی از سوی اتاق فکر جنبش سبز برای ایجاد انگیزه در بین شورشیان کشته می شد تا فتنه گران بتوانند به اهداف پیش بینی شده خود که توسط سرویس های جاسوسی غرب مورد تحلیل قرار گرفته بود برسند و از آنجایی که این جنبش نمی توانست دو رهبر داشته باشد می بایست حتماً یکی از رهبران ابتدا از دور خارج می شد و سپس نفر دوم تا بتوانند رهبر اصلی خود را بر سر کار بیاورند.

صدام حسین؛ از آغاز تا انزوا و اعدام

به مناسبت هشتمین سالروز اعدام صدام حسین - دیکتاتور عراق ، در 9 دی ماه 1385

هر چند بهانه‌ی صدام برای تجاوز به ایران تصرف غیر قانونی ایران بر سرزمین های عربی در خوزستان بود اما غالب تحلیل گران مسائل سیاسی به خوبی می‌دانستند که هدف از این آتش افروزی نه اختلافات ارضی و مرزی که احساس خطر حکومت‌های استبدادی حاشیه ی خلیج فارس از انقلاب نوپای ایرانیان است

  صدام حسین نامی آشنا برای مردم منطقه و رسانه‌های بین المللی است که در طول 35 سال حکم رانی حزب بعث بر عراق یعنی از سال 1968 تا 2003م بر تحولات سیاسی-نظامی خاورمیانه سایه افکنده بود. 9دی ماه 1385 روزی بود که صدام بر اساس حکم دادگاه ویژه ی رسیدگی به جرائم سران عراق به دار مجازات آویخته شد و دفتر حیات یکی از سفاک‌ترین دیکتاتورهای قرن و بلکه تاریخ بشریت به برگ آخر خود رسید و اکنون 8سال از آن روز میگذرد.