گناه و نقش آن در زوال نعمت
عوامل زوال نعمتها(گناه)
یکی
از مهمّترین عواملی که باعث زوال نعمت انسان می شود انجام گناه است و
آنچه گرفتاری به سراغ انسان می آید به سبب گناه است. وَ مَا أَصَابَکُم
مِّن مُّصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ؛ و
آنچه از مصیبتها به شما برسد به خاطر گناهانى است که خود کسب کردهاید، و
از بسیارى نیز درمىگذرد.[۱] مصائب و ناملایماتی که متوجه جامعه می شود،
همه به خاطرگناهانی است که ما انسان ها مرتکب مرتکب می شویم.
غرق شدن در
گناهان عذاب الهی را در پی داشته و عاقبتش آتش جهنم است. مِمَّا
خَطیئاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا ناراً؛( آری ) به سبب گناهانشان غرق
شدند، و بلافاصله در آتشی ( سوزان در عالم برزخ ) درآورده شدند.[۲]
شناخت آثار سوء گناه باعث میشود انسان از آن دوری کند و کسی که
میخواهد گناه نکند، حتما باید به زمینه های گناه توجه نماید. وقتی آنها را
شناخت به دنبال پیشگیری و درمان آن باشد.کمبود ویتامین های مختلف در بدن
انسان، بدن را آماده پذیرش میکروبها میکند و به استقبال بیماریها میبرد؛
لازم است براسی پیشگیری یا درمان بیماریها، کمبود ویتامین ها جبران شود تا
زمینه پذیرش بیماریها از بین برود. بنابراین باید زمینه را بشناسیم و آن را
از بین ببریم.
قال علی (علیه السلام ): «من کثر فکره فی المعاصی دعته إلیها» کسی که به معاصی زیاد فکر کند به آن کار وارد میشود.[۳]
آثار گناه
تکرار گناه و مداومت بر ان باعث تیرگی قلب انسان میشود و
او را از حالت انسانی به درنده خوئی و حیوان صفتی بر مگرداندو زمینه گناهان
بزرگ را فراهم می کند و ممکن است اول کار انجام گناهی برای انسان سخت باشد
اما با تکرار آن گناه به راحتی مرتکب می شود و انجام گناه برایش مثل آب
خوردن می شود و وقتی مسیر گمراهی را طی کند خداوند دلهای انها را منحرف می
کند و می فرماید: فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ
لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ؛ س وقتی مردم از راه حق منحرف شدند
خدا دلهایشان را منحرف کرد ( انحراف ظاهریشان را به انحراف باطنیشان سرایت
داد ) و خدا مردم فاسق را هدایت نمیکند.[۴]
احباط عمل: یکی از آثار
گناه، احباط عمل یعنی: پوچ و بی خاصیت کردن اعمال خوب. و کسی که گناه می
کند در واقع اگر کار خوبی انجام داده ان عمل بی نتیجه و بی پاداش می ماند.
قطع روزی:
امام
باقر علیه السلام مىفرماید: إنّ الرّجُل لَیَذنب الذَّنْب فَیَدرء عنه
الرّزق ؛ مردى گناهى انجام مىدهد و در نتیجه، "روزى" از او دور مىشود
.[۵]
امام صادق (ع) فرمودند: پدرم همواره می فرمود: خداوند حکم قطعی
فرموده که نعمتی را که به بنده اش داده، از او نگیرد، مگر زمانی که بنده
گناهی انجام دهد که به خاطر آن سزاوار کیفر گردد. [۶]
جبران گناه: ما می
توانیم با جبران گناه بوسیله کارهای خوب، موانع زوال نعمت ها را کنار
بزنیم تا خدا باز هم نعمت هایش را شامل حال ما گرداند.
قال الله تبارک و تعالی: و یدرئون بالحسنة السیئة (اندیشمندان با ایمان ، سیئات خود را با حسنات دفع میکنند.[۷]
منابع:
۱.سوره شوری، آیه۳۰.
۲.سوره نوح، آیه ۲۵.
۳.غرر الحکم،ج۵، ص ۳۲۱.
۴.سوره صف، آیه ۵.
۵.کافى، ج ۲ ص ۲۷۱.
۶.کافی، ج۲، ص۲۷۳.
۷.سوره رعد، آیه ۲۲.
علیرضارحمت آبادی