پشت پرده مذاکرات لوزان احیای گفت‌وگوهای انتقادی توهین‌آمیز
یک نشریه آلمانی فاش کرد توقع اروپا و غرب از مذاکرات با ایران، احیای روند توهین‌آمیز موسوم به «گفت‌وگوهای انتقادی» در دوره دولت سازندگی است.
دی سایت با اشاره به مذاکرات و بیانیه لوزان می‌نویسد: بالاخره پس از دو روز تأخیر گره‌های اساسی باز می‌شوند و ایران کوتاه می‌آید و میپذیرد که برنامه اتمی خود را تا حد زیادی محدود کند. دو‌سوم از ظرفیت غنی‌سازی ایران در طی ده سال آینده از رده خارج خواهد شد، غلظت 95 درصد اورانیوم غنی‌شده ایران تا جایی کاهش خواهد یافت که امکان ساخت بمب‌اتمی منتفی گردد، طی 25 سال آتی دولت ایران اجازه خواهد داد که ناظران بین‌المللی، برنامه‌اتمی این کشور را تحت نظارت دقیق خود قرار دهند.
این نشریه می‌افزاید: نه، به این ایران نمی‌شود اعتماد کرد ولی علی‌رغم این باید با آن همکاری کرد چرا که بدون این قدرت بزرگ منطقه‌ای آرامش و صلح در خاورمیانه متحقق نخواهد شد. نفوذ ایران حالا دیگر به مدیترانه و خلیج عدن هم رسیده است. ایران تامین‌کننده مالی حزب‌الله در لبنان، حماس در نوار غزه و شورشیان حوثی در یمن و در عین حال در حال مبارزه با داعش است.
دی سایت آنگاه با تمجید از فرانک اشتان‌مایر وزیرخارجه آلمان نوشت: او این‌گونه بر اهمیت مذاکرات لوزان برای آلمان تأکید کرد که ما از همان ابتدا موافق سیاست گفت‌وگوهای انتقادی با تهران بودیم؛ چیزی که آمریکایی‌ها آن‌وقت‌ها خیلی بدان بدبین بودند.
یادآور می‌شود در چهارچوب گفت‌وگوهای انتقادی طرف اروپایی از موضع مدعی‌العموم با طرف ایرانی و به عنوان متهم مورد بازخواست، گفت‌وگو می‌کرد و سرانجام نیز در اوج این سیاست نامتوازن، دادگاه آلمانی برای هاشمی‌رفسنجانی رئیس‌جمهور سابق ایران حکم اتهام و جلب صادر کرد! این روند به شکلی دیگر در دولت اصلاحات ادامه پیدا کرد و نرمش‌های یکطرفه موجب شد تا دولت بوش، ایران را با وجود همکاری در جنگ افغانستان به عنوان محورشرارت معرفی کند.
رنگ‌ها می‌پرند؛
قلعه‌ها، فرو می‌ریزند؛
امپراتوری‌ها، سقوط می‌کنند؛
امّا، سخنان حکیمانه می‌مانند.
وبلاگی با سخنان بزرگان و مفید، حتما بازدید کنید.
اگر موافق تبادل لینک هستید، اطلاع دهید.