حضرت آیه اللّه العظمی مظاهری فرمودند: خدا رحمت کند پدرم را که می‌فرمود: یک وقت با قافله به کربلا میرفتیم، در راه جائی منزل کردیم، دیدیم یک آقایی آنجا خوابیده است. گفتیم شاید غذا نخورده باشد. یک کسی رفت و بیدارش کرد و گفت: بیا با ما غذا بخور.
گفت: مرغ پلو داری؟
گفتم: نه، گفت: نه من نمیآیم.
یکی از شاگردان مرحوم شیخ نقل می‌کند که آن بزرگ‌مرد همواره به گدایی درب‌خانه خدا سفارش می‌کرد و می‌فرمود: شبی یکساعت دعا بخوانید اگر حال دعا نداشتید باز هم خلوت با خدا را ترک نکنید.
بعضی ها ، با هر کسی یک ساعت حرف می
زنند ولی با خالق شان صحبت نمی کنند. گاهی فردی یک ربع جلوی آینه می ایستد
تا موهایش را درست کند ولی حاضر نیست که پنج دقیقه با خدا حرف بزند. 
