دورنمایی از اشارات و لطایف بسم الله

 

 

1. کلمه اسم بنا اعتقاد بزرگان علم صرف و نحو برگرفته ی ازسمّو به معنای رفعت و بزرگی و بلندی و برتری است .
2. لفظ «اسم» را خدای مهربان با اتصال به حرف «با» در این کلام نورانی و اثر بخش آورد تا انسان به هنگام جاری کردنش بر زبان توجه داشته باشد  و بداند که توسل به دوست با جاری شدن اسم او فقط به زبان میسر نمی شود  ، بلکه تا صفحه دل  و جان از آلودگی های اخلاقی و ناپاکی ها معنوی پاک نکند ، روح توسل و زمینه ی جلوه ی محبوب بر باطن وجود فراهم نگردد  .