تصاویر و خاطرات نوستالوژیک دهه شصتی یادش بخیر
کاربردهای چفیه در دوران جنگ تحمیلی :
- از دور نشان گر خودی بودن فرد در مناطق عملیاتی بود... (البته زیاد اعتبار نداشت!)
- چفیه رو بیشتر رزمنده ها داشتند... ولی همه بسیجی ها چفیه به گردن داشتند و البته از نمادهای بسجیان عزیز بود.
- گاهی به عنوان سجاده نماز ، رزمنده ها استفاده میکردند.
- بیشتر وقتها سفره غذای رزمنده ها نیز بود.
- دم دست ترین باند و زخم بند برای زخمیها بود.(وقتی امدادگر می رسید اگر باند زخم نبود، محل جراحت هر رزمنده زخمی رو با چفیه خودش می بست یا اگر دست و پای کسی میشکست با چفیه آتل بندی میکردند..{معمولا رزمنده ها چفیه خود رو تمیز نگه میداشتن})
-
به
عنوان بهترین کولر قابل دسترس در مناطق بود.وقتی خیس بود و به سوی خلاف
جهت باد ،بهتر از کولر گازی عمل می کرد.(البته بیشتر به نحوه کار کولرهای
آبی شبیه بود.)
نسل بی خاطره ی من
بزار صحبت کنیم این بار جای این که بنویسیم...!!
راجع به دو جین سوالو یه سری عقده ی بدخیم...!!
خط موشکو تو دستت نسل من خط کشی می کرد
واسه انفجار قلبت شعر من خودکشی می کرد
جعبه جعبه استخونو غم پرچمای بی باد
کودکی نسل ما رو به قرنطینه فرستاد!!
منزوی شو توی قلبت
یاد کارون شب دجله
سر کوچه های بن بست
یاد حجله پشت حجله
بچه های خاک و بارون
یادته ریختن تو میدون
مادراشون پشت شیشه
پدراشون ته دالون!!
پس چرا با تو غریبست، نسل بی خاطره ی من ؟
یادمون نیست که چه جوری، واسه همدیگه می مُردن ؟
پاش بیفته باز دوباره،روی مغربت می بارم...
باز توی منطقه ی مین،دست و پامو جا می ذارم...
دلم برای کودکی ام تنگ شده
نه استرسی بود
نه نگرانی
نه غصه ای
و نه دلواپسی
در دنیا.
یادش بخیر... 3تا از اجناسش رو به انتخاب خودمون بر می داشتیم و 100 تومن بهش پول میدادیم.
عصن منطقه آزاد اقتصادی بود برای خودش :)
روزای
اخر مدرسه توی دبستان همیشه گریه می کردم معلممون می گفت مرد که گریه نمی
کنه ولی نمیدونم چرا .... دلم برای اون روزا تنگه دلم برای اون دل پاک که
بدون هیچ ظاهرسازی گریه می کرد تنگه....یادش بخیر
پ.ن: عکس از مشرق روز پایانی یک مدرسه روستایی
