مواد غذایی ممنوعه برای زخم معده !!!

برخی مواد غذایی باعث افزایش حالت اسیدی و سوزش معده می‌شوند در نتیجه مصرف آن‌ها برای افرادی که دچار زخم معده هستند توصیه
نمی‌شود. چون این مواد غذایی علاوه بر ایجاد این حالت‌های مذکور روند درمان را نیز مختل می‌کنند.

 

برخی مواد غذایی باعث افزایش حالت اسیدی و سوزش معده می‌شوند در نتیجه مصرف آن‌ها برای افرادی که دچار زخم معده هستند توصیه نمی‌شود. چون این مواد غذایی علاوه بر ایجاد این حالت‌های مذکور روند درمان را نیز مختل می‌کنند.

در این مطلب چند ماده غذایی را ذکر می‌کنیم که مصرف آن‌ها مناسب حال شما نخواهد بود. لطفا ما با همراه باشید.

قهوه به مخاط معده آسیب می‌رساند

اگر از زخم معده رنج می‌برید از مصرف برخی نوشیدنی‌ها مانند قهوه و چای بپرهیزید. قهوه مانند چای، اگر به میزان زیادی مصرف شود باعث افزایش اسید معده شده و معده درد را بیشتر می‌کند.

از مصرف آب پرتقال بپرهیزیدآب پرتقال

پرتقال یک میوه مفید و پرخاصیت است اما اگر زخم معده دارید بهتر است دور این میوه خوشمزه را خط قرمز بکشید. چون باعث ترش کردن معده در افراد حساس می‌شود. اما جالب است که این اتفاق با مصرف لیموترش یا گریپ فروت نمی‌افتد. البته دلیل آن هنوز به درستی روشن نشده است اما واقعیت این است که پرتقال باعث ترش کردن می‌شود. در نتیجه توصیه می‌شود از مصرف پرتقال و همچنین آب آن خودداری کنید.

اما مصرف متعادل مرکبات دیگری مانند نارنگی، لیموترش و گریپ فروت ایرادی ندارد. توصیه می‌شود این مرکبات را به همراه غذا و همچنین صبح با شکم خالی مصرف نکنید.

گوجه فرنگیگوجه فرنگی

گوجه فرنگی به طور طبیعی یک میوه اسیدی محسوب شده و ترکیبات آن (پوست و دانه‌های آن) باعث تحریک مخاط معده می‌شود.

اگر از زخم معده رنج می‌برید برای مصرف گوجه فرنگی لازم است که آن را پخته و پوست بگیرید تا مشکلی بروز نکند.

علاوه بر گوجه فرنگی باید از مصرف پیاز، فلفل دلمه‌ای، زیتون و قارچ‌ها نیز بپرهیزید. این مواد غذایی نیز باعث ترش کردن و سوزش معده در افراد حساس‌تر می‌شود. میوه‌های دیگری مانند انجیر و میوه‌های ریزی مانند توت فرنگی و تمشک نیز باعث تحریک معده می‌شوند. البته سبزیجات اشاره شده در صورت پخته شدن واکنش کمتری ایجاد می‌کنند.

بدانید که

برای تسریع درمان معده بهتر است که روزانه 5 تا 6 وعده ی غذایی کم حجم و میان وعده داشته باشید تا از پر شدن و سنگینی معده جلوگیری شود. با این حال لازم است که از ریزه‌خواری بپرهیزید چون می‌تواند بر عکس عمل کرده و باعث تحریک بیشتر معده شود.

پنیرهای خیلی چرب یا خیلی تخمیر شده

به طور کلی مواد غذایی چرب مانند گوشت‌های پرچرب، کره، سس‌های چرب، گوشت‌های فراوری شده مانند سوسیس و کالباس و همچنین ماهی‌های دودی و مواد غذایی سرخ کرده و پنیرهای خیلی چرب جزو مواد غذایی پرهیزی برای شما هستند. به خاطر اینکه این مواد غذایی، دیرهضم بوده و معده را به زحمت می‌اندازند. به خاطر اینکه این مواد غذایی به مدت بیشتری داخل معده می‌مانند و باعث ترشح اسید بیشتر می‌شوند. اگر دچار زخم معده هستید بهتر است حداقل تا بهبودی و برطرف شدن زخم از مصرف این مواد غذایی خودداری کرده و از جایگزین‌های کم چرب مانند گوشت‌های کم چرب، پنیر سفید کم چرب و مواد غذایی غیردودی استفاده کنید.

عسل حاوی اسیدیته ی پنهان

بدون شک، ما به صورت مستقیم متوجه نمی‌شویم اما عسل یک ماده ی غذایی اسیدی است. اما به خاطر طعم شیرین عسل حالت اسیدیته‌ی آن پنهان می‌ماند. با این حال باید بدانید اگر معده خیلی حساسی دارید با شیرین کردن دمنوش شبانه‌تان با این ماده خطر اسیدی شدن معده در شب بیشتر می‌شود؛ چون خواب هستید و وضعیت خوابیده نیز مزید بر علت می‌شود.

بدانید که

سوزش و ترش کردن معده الزاما به وجود اسید طبیعی یک ماده ی غذایی مربوط نمی‌شود. این حالت بیشتر ناشی از وجود عوامل فعال موجود در مواد غذایی یا ترکیبات فیبری یا تحریک کننده است که به مخاط معده آسیب می‌زند.

حواستان به ادویه‌های تند باشد

مواد غذایی تند شهرت زیادی در ایجاد سوزش معده دارند. توجه داشته باشید که ادویه‌های‌ تند مانند فلفل، کاری و زنجبیل و غیره حاوی مولکول‌های تحریک کننده‌ای هستند که میزان زیاد آن باعث بروز التهاب در معده و روده‌ها می‌شود. علاوه بر این ادویه‌ها بهتر است در مصرف نمک نیز هشیارتر باشید چون میزان زیاد آن باعث افزایش حالت اسیدی معده می‌شود. گفتنی است که ادویه‌های دیگری مانند وانیل یا دارچین چنین تاثیری ندارند.

حدود یک پنجم مبتلایان به «ریفلاکس»،همزمان دچار زخم‌ معده هستند

غذای خورده شده از طریق لوله‌ای به نام مری وارد معده می‌شود. هضم غذا در معده توسط اسید و شیره معده آغاز می‌شود اما هنگامی‌ که دریچه مری کار خود را به درستی انجام ندهد، بازگشت اسید و شیره معده به داخل مری باعث آزردگی مری می‌شود. به بازگشت غیرعادی اسید و شیره معده به داخل مری و آزرده شدن مری در اثر تماس با این عوامل، بیماری ریفلاکس معده به مری یا به اصطلاح «ریفلاکس» گفته می‌شود.
به گزارش سرویس صحت و درمان ایسنا، دیواره معده به دلیل تماس مداوم با اسید و شیره معده در مقابل اثرات مخرب آنها مقاوم شده است و بالعکس. دیواره مری به دلیل اینکه به طور معمول در معرض تماس با اسید و شیره معده نیست دفاع مناسبی هم در برابر این عوامل ندارد. در حالت طبیعی دریچه‌ای به نام دریچه مری بین مری و معده قرار دارد که اجازه می‌دهد غذا از مری وارد معده شود، ولی از بازگشت غذا و شیره معده به مری جلوگیری می‌کند. اگر دریچه مری وظیفه خود را به درستی انجام ندهد، یعنی به خوبی بسته نشود یا بی‌موقع باز شود، اسید و شیره معده به داخل مری برمی‌گردند و به دیوار مری آسیب می‌رساند و بیمار دچار ریفلاکس می‌شود.

علل ابتلا به ریفلاکس و روش‌های پیشگیری از آن

هنوز به ‌درستی علت ایجاد ریفلاکس مشخص نشده است اما برخی عوامل باعث بروز و تشدید این بیماری می‌شوند که پرخوری، سریع غذا خوردن و کامل نجویدن غذا یا مصرف غذا همراه با استرس و نگرانی، خوردن غذاهای بسیار چرب، تند و شور، مصرف ادویه و مرچ زیاد، کچالوی سرخ شده و غذاهای فوری، انواع سس‌های چرب و پرنمک (به‌ویژه سس قرمز)، استفاده از نان‌هایی که خمیر آنها به خوبی نمی‌پزد مانند نان باگت، سفید و بربری، چاقی و افزایش وزن، دراز کشیدن در فاصله کوتاه پس از غذا، مصرف دخانیات، الکل و نوشابه‌های گازدار، استرس و پوشیدن کالاهای تنگ از جمله آن‌ها هستند.
رعایت این توصیه‌های تغذیه‌ای، ‌روش زندگی مناسب و ورزش منظم (حداقل روزانه 30 دقیقه پیاده روی) در کاهش علایم یا پیشگیری از ابتلا به ریفلاکس موثر است. همچنین کنترل استرس و تعدیل فشارهای روانی در کنترل ریفلاکس می‌تواند بسیار اثرگذار باشد و ممکن است جویدن ساجق یا آدامس در بهبود علایم این بیماری در برخی از بیماران موثر باشد.

علایم ریفلاکس

ترش کردن (احساس بازگشت مایع تلخ یا ترش از معده به دهان)، سوزش زیرجناغ سینه مهمترین علایم ریفلاکس هستند البته بیماران مبتلا به ریفلاکس ممکن است علایم دیگری مانند درد در زیر جناغ سینه، گیر کردن غذا، حالت تهوع (به خصوص هنگام صبح)، باد گلو و آروغ زدنهای مکرر، جمع شدن بیش از حد بزاق در دهان و سرفه‌های مکرر بدون علت،‌ تلخ شدن دهان و برگشت آب و مواد غذایی از معده به دهان داشته باشند. باید توجه داشت که اگرچه علایم مهم ریفلاکس، ترش کردن و سوزش زیر جناغ سینه هستند، اما بسیاری از بیماران مبتلا به ریفلاکس، این علایم را ندارند و از سایر علایم این بیماری شکایت می‌کنند.

ریفلاکس باعث چه مشکلاتی می‌شود؟

علایم ریفلاکس می‌توانند در فعالیت‌های روزانه بیمار اختلال ایجاد کنند. همچنین برخی علایم ریفلاکس با بیماریهای دیگر اشتباه گرفته می‌شوند. به عنوان نمونه درد قفسه سینه ناشی از ریفلاکس ممکن است با دردهای قلبی اشتباه گرفته شود. در چنین مواردی باید بیماری خطرناکتر (در این مورد بیماری قلب عروق) به دقت بررسی شود تا پس از اطمینان درباره مبتلا نبودن بیمار به مشکل قلبی، وضعیت او را در رابطه با ریفلاکس بررسی شود چرا که «ریفلاکس» بیماری آزار دهنده‌ای است نه خطرناک. از سایرعوارض ریفلاکس، بروز خراشیدگی و زخم در ناحیه مری می‌توان اشاره کرد که با تشخیص به‌موقع و درمان مناسب به راحتی می‌توان این عوارض را کنترل کرد.

روش مناسب در برخورد با ریفلاکس

اگربا رعایت توصیه‌های تغذیه‌ای، در پیش گرفتن ‌روش زندگی مناسب و کاهش استرس، در مدت کوتاهی علایم ریفلاکس بهبود چشمگیری پیدا نکند، بیماران به پزشک مراجعه کنند چرا که بر اساس مطالعات انجام شده در ایران، ‌حدود یک پنجم افراد مبتلا به ریفلاکس، همزمان دچار زخم‌های معده یا اثنی عشر هستند و حدود نیمی از افراد مبتلا به ریفلاکس به روده تحریک پذیر مبتلا هستند بنابراین بررسی، تشخیص و درمان مناسب بیماریهای همزمان از اهمیت به سزایی برخوردار است.

درمان ریفلاکس

خوشبختانه امروزه داروهای بسیار موثری برای درمان ریفلاکس وجود دارند. در بیش از نیمی از موارد مبتلایان به ریفلاکس نیاز به درمان درازمدت با دارو دارد. داروهایی مانند امپرازول را می‌توان برای مدت طولانی (حتی سال‌ها) استفاده کرد. اگرچه عوارض معدودی بر اثر استفاده از این داروها گزارش شده است، اما کنترل علایم ریفلاکس در درازمدت با این دسته داروها بسیارموفقیت آمیز و مطمئن است.

انجام عمل جراحی برای درمان ریفلاکس

امکان انجام اعمال جراحی ضد ریفلاکس در بیمارانی وجود دارد که علایم بیماری آن‌ها با دارو کنترل می‌شود اما با کاهش یا قطع دارو علایم دوباره بروز می‌کند اما عمل جراحی برای افرادی که پاسخ مناسبی به درمان دارویی نداده‌اند، مناسب نیست. امروزه این اعمال جراحی به روش لاپاراسکوپیک انجام می‌شوند. انجام عمل جراحی می‌تواند عوارضی داشته باشد که معمولا کوتاه مدت و گذرا هستند.
حدود 75 فیصد افرادی که عمل جراحی آنها موفقیت آمیز بوده است، پس از 10 سال نیز مشکلی نخواهند داشت،‌ اما در حدود 30-20 فیصد بیماران ممکن است پس از عمل نیز مجددا نیاز به مصرف دارو داشته باشند بنابراین ضروری است قبل از تصمیم به عمل جراحی با پزشک متخصص گوارش مشورت کرد.